Agnieszka Pietrzyk "Las zaginionych"
Liczba stron: 359
ISBN: 9788367176347
Poraz pierwszy zwrocilem uwagę na Agnieszkę Pietrzyk ogladajac wywiad z jej udziałem promujący książkę "Las zaginionych". Od tamtej pory postanowiłem przyjrzeć się bliżej twórczości autorki. Zacząłem jak zawsze od końca, czyli wziąłem do ręki właśnie "Las zaginionych",któremu spróbuję się szerzej przyjrzeć.
W Kadynach, małej miejscowości nieopodal Elbląga dochodzi do zaginięcia jednej z trzech nastolatek, które wybrały się na konną przejażdżkę po okolicznych lasach. Towarzyszki zaginionej podczas przesłuchania zeznają, iż ich koleżanka w momencie, gdy widziały ją ostatni raz była cała i zdrowa. Tym samym Policja rozpoczyna trudne śledztwo z powodu braku jakiegokolwiek punktu zaczepienia. Rodzice dziewczyn mocno przeżywają zaistniałą sytuację. Dla rozładowania napięcia postanawiają zaprosić do siebie bliskich znajomych wraz z dziećmi. Początkowo Iwaszynowie niechętnie przystają na propozycję przyjaciół. Ostatecznie decydują się na krótkie wakacje. Kilka dni po przyjeździe do Kadyn Karolina Iwaszyn postanawia wybrać się na przejażdżkę konną, którą rozpoczyna w tym samym miejscu co córki znajomych i zaginiona dziewczyna. Z czasem okazuje się, że też znika w tajemniczych okolicznościach. W związku z kolejnym zaginięciem zaczyna pojawiać seria pytań bez odpowiedzi. Chociażby o to czy obydwa zaginięcia mają punkt wspólny?. Czy policja trafi na jakiś ślad pomocny w rozwiązaniu sprawy?.
Książka została napisana w narracji trzecioosobowej. Akcja toczy się w dwóch przedziałach czasowych, teraźniejszym i okresie wspomnień bohaterów z przed piętnastu lat. Był to czas kiedy kiedy Karolina i Mariusz Iwaszynowie się poznali. Dzięki wspomnianej wyżej narracji możemy bliżej przyjrzeć się roli Mariusza w przedstawionej historii. Przy okazji mamy możliwość obserwowania pracy służb mundurowych. Autorka w roli narratora skrupulatnie ukazuje szczegóły otoczenia.la styl w powieści jest bardzo stonowany, czego nie mogę powiedzieć o emocjach, tu się poprostu gotuje. Nie zdradzając szczegółów cała akcja zbudowana została na negatywnych emocjach. Fabułę tak jak wspomniałem podzielono pod względem czasowym na dwie części w celu ukazania różnych historii połączonych wspólnym mianownikiem. Pierwsza część zbudowana została wokół wydarzeń związanych z zaginięciami. Natomiast druga dotyczy relacji panujących w związku Karoliny i Mariusza Iwaszynow.
Jeśli chodzi o samych bohaterów początkowo dowiadujemy się o nich całkiem sporo poznając ich myśli uczucia, gęsty i obserwując codzienne zdarzenia z ich udziałem. Z tyłu głowy rodzi się jednak wrażenie, że to tylko pozory normalności. Zwroty akcji dotyczące bohaterów są momentami bardzo zaskakujace. Historia nie jest specjalnie dynamiczna, ale oderwanie się od niej stanowi nie lada problem. Niby to o czym pisze autorka znamy z codziennego życia, ale robi to w taki sposób, że treść pozostaje z czytelnikami na bardzo długo.
Sama osoba Mariusza to jeden wielki znak zapytania. Powodem do zastanowienia może być jego zachowanie. Z jednej strony kochający mąż toz drugiej strony jest pogrążony w ogromnej wewnętrznej rozpaczy.
Karolina, żona, matka, której postrzeganie świata zostało zaburzone w wyniku pewnego zdarzenia, o którym nigdy nie mogła zapomnieć.
Ich przyjaciele, czyli państwo Małeccy to również zastanawiające małżeństwo. Z jednej strony bardzo zamożni ludzie. Z drugiej strony można odnieść wrażenie, że na ich barkach ciąży tajemnica, którą chcieliby ukryć.
To wszystko zostało wkomponowane w fantastyczne spokojne miejsce, czyli dom nad jeziorem, nieopodal stadnina koni otoczone nieprzemierzonym lasem.
Podsumowując powiem, że jest to książka nasycona ogromnymi emocjami tymi pięknymi jak przyjaźń miłość troską jak i tymi wyniszczającymi jak nienawiść,gniew, bezsilność, zdrada, rozczarowanie. Jest to pozycja, obok której nie da się przejść obojętnie. Jak wspomniałem na początku to mój pierwszy kontakt z autorką, ale na pewno nie ostatni.
